ฉันตื่นจากความฝันประหลาด
ผีเสื้อนับพันโบยบินออกจากกองขยะ
รถทหารบีบแตรส่งเสียงแต่ไกล
ศิลปินพร่ำเขียนบทกวี
แต่ไม่มีใครอ่าน
ถนนขาดวิ่นราวกับผ้าขี้ริ้ว
หญ้าต้นเล็กๆ เติบโตบนหลังคาบ้าน
แสงอาทิตย์สาดส่องขึ้นจากพื้นดินเบื้องลึก
ดวงดาวกลับหัวแลเจิดจ้าเข้าตัวเอง
ไม่มีใครสนใจกัน
แม้น้ำตาเด็กน้อยจะร่วงหล่นจนกลายเป็นน้ำเน่า
ไม่มีใครสนใจกัน
แม้หยดเลือดจะแดงฉานบนพื้นห้อง
เสียงปืนกลับยังรัวระงมโดยไม่มีความแตกตื่น
โลกที่มีแต่นกพิราบนอนตาย
โลกที่มีแต่เศษดินเศษทราย
ขอให้เป็นเพียงโลกในความฝัน
โลกที่ฉัน…จะไม่มีวันตื่น
25/11/2011 at 5:18 AM
This is fantastic content. Youve loaded this with helpful, informative content that any reader can comprehend. I enjoy reading articles that are so extremely well-written.