ความเงียบล่องลอยมาตามสายโทรศัพท์

เธอกับฉันต่างเงียบงันไม่พูดอะไร

ราวกับความมืดในห้องเปล่า

ห้องที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ

บทสนทนากับคำพูดและเสียงหัวเราะหายไป

เราต่างไม่เชื่อในกันและกัน

เราไม่ไว้ใจ

เราขาดความเชื่อใจ

ความเงียบที่กั้นกลางมองฉันด้วยสายตาเฉยชา

เธอกับฉันห่างกันทั้งที่ยังใกล้

มวลอากาศที่กางกั้นบอกฉันว่าสถานะเรากำลังจะเปลี่ยนในไม่ช้า

แท้จริงเธอเป็นคนเช่นไร

แล้วฉันเองเป็นคนเช่นไร

เรารู้จักกันมากน้อยแค่ไหน

ละครหลายฉากย้อนกลับมาเปิดในหัวสมองสีซีเปีย

อดีต ปัจจุบัน และอนาคตที่ทับซ้อน

จะมีประโยชน์อันใดหากวันเวลาต่อไปฉันจะไม่มีเธอ

เสียงดนตรีที่หวานกลมกล่อมราวกับน้ำสตรอเบอรี่หวานๆ

โรยราดบนขนมเค้กนุ่มๆ

จะไม่ใช่ความทรงจำของเราอีกแล้ว

พระจันทร์บนฟ้าสีเหลืองนวล

ความรักของเราแปรเปลี่ยนเป็นความเงียบที่ดังก้อง

ดังก้อง…ในใจเราทั้งคู่