Search

Aunyawan's Blog

Category

Poetry

มองแล้วยิ้ม

มองความรักให้เหมือนมองลูกแมวในตะกร้า

หลับใหล ไม่เคลื่อนที่ ไม่ใส่ใจวันข้างหน้า

มองความเห็นแก่ตัวให้เหมือนมองสายฝน

นิ่งงัน เฝ้ารอ และเหนื่อยหน่าย

มองสนามหญ้าหน้าบ้านแม้วันเดือนปีผ่านล่วง

มองอากาศให้ได้แม้จะมองไม่เห็น

มองพู่กันเปื้อนหมึก

มิให้เปื้อนความรู้สึก

มองผ้าม่านปลิวไสว

ให้รู้สึกถึงอิสระและความเบิกบาน

 

แล้วยิ้มให้ทะเลกว้างแม้ว่าจะไม่มีใคร

ยิ้มอย่างอิสระและใจที่เบิกบาน

ยิ้มให้ทางช้างเผือกแม้ไม่มีดวงดาว

โดยปิดกั้นความโศกเศร้ามิให้แปดเปื้อนความรู้สึก

ยิ้มให้ทรายสีขาวละเอียด

โดยไม่ต้องคิดว่ามวลอากาศที่พัดพามาหน้าตาเป็นเช่นไร

ยิ้มให้กับความเหนื่อยหน่ายของชีวิต

เหมือนการเฝ้ารอให้ฝนหยุดตก

ยิ้มให้กับลูกแมวในตะกร้าที่ไม่เคยคิดใส่ใจวันข้างหน้า

เหมือนความรักหลับใหล

ที่เราทำได้แค่เพียงมอง

แล้วยิ้ม…

Liberté : อิสรภาพ

Sur mes cahiers d’écolier                     บนสมุดเรียน
Sur mon pupitre et les arbres            บนโต๊ะเขียนหนังสือและต้นไม้
Sur le sable de neige                               บนผืนทรายแห่งหิมะ
J’écris ton nom                                         ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur les pages lues                                     บนหน้ากระดาษที่อ่านแล้ว
Sur toutes les pages blanches             บนทุกๆ หน้าว่าง
Pierre sang papier ou cendre             แผ่นหิน เลือด กระดาษ หรือเถ้าถ่าน
J’écris ton nom                                         ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur les images dorées                             บนภาพสีทองเฉิดฉาย
Sur les armes des guerriers                  บนอาวุธสงคราม
Sur la couronne des rois                        บนมงกุฎของกษัตริย์
J’écris ton nom                                          ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur la jungle et le desert                         บนผืนป่า และ บนผืนทะเลทราย
Sur les nids sur les genets                      บนรังนก บนพุ่มหนาม
Sur l’écho de mon enfance                     บนเสียงสะท้อนแห่งวัยเด็กของฉัน
J’écris ton nom                                           ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur tous mes chiffons d’azur                 บนทุกผืนผ้าประเจียดสีฟ้าของฉัน
Sur l’étang soleil moisi                             บนหนองน้ำแห่งดวงอาทิตย์ที่ชุ่มชื้น
Sur le lac lune vivante                             บนทะเลสาบแห่งดวงจันทร์ที่มีชีวิตชีวา
J’écris ton nom                                           ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur les champs sur l’horizon                 บนพื้นดิน  บนเส้นขอบฟ้า
Sur les ailes des oiseaux                          บนปีกนก
Et sur le moulin des ombres                  และบนกังหันแห่งร่มเงา
J’écris ton nom                                           ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur chaque bouffées d’aurore               บนแต่ละวูบลมที่โชยอ่อนยามฟ้าสาง
Sur la mer sur les bateaux                      บนท้องทะล บนลำเรือ
Sur la montagne démente                       บนภูเขาที่อหังการ์
J’écris ton nom                                            ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur la mousse des nuages                        บนปุยเมฆ
Sur les sueurs de l’orages                         บนหยาดเหงื่อของพายุ
Sur la pluie épaisse et fade                       บนสายฝนที่แน่นครึ้มและเจือจาง
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur les formes scintillantes                     บนรูปร่างที่เป็นประกายแวววับ
Sur les cloches des couleurs                   บนระฆังสีสัน
Sur la vérité physique                               บนปรัชญาธรรมชาติ
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur les sentiers éveillés                            บนตรอกซอยที่สว่าง
Sur les routes déployées                          บนถนนที่กว้างออก
Sur les places qui débordent                  บนพื้นที่ที่เบียดเสียด
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur la lampe qui s’allume                          บนโคมไฟที่ส่องแสง
Sur la lampe qui s’éteint                            บนโคมไฟที่ดับมืด
Sur mes raisons reunites                          บนการรวบรวมความคิดของฉัน
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ


Sur le fruit coupé en deux                         บนผลไม้ที่ถูกผ่าครึ่ง
Du miroir et de ma chambre                   ที่อยู่ในกระจก และที่อยู่ในห้องนอนของฉัน
Sur mon lit coquille vide                          บนเตียงที่ถูกปลอกลอกจนว่างเปล่า
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur mon chien gourmand et tendre     บนเจ้าสุนัขจอมตะกละและเชื่อง
Sur ses oreilles dressées                            บนหูที่ชี้ตั้งของมัน
Sur sa patte maladroite                             บนอุ้งเท้าที่งุ่มง่ามของมัน
J’écris ton nom                                              ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur le tremplin de ma porte                    บนสลักกลอนประตูของฉัน
Sur les objets familiers                              บนสิ่งของที่คุ้นเคย
Sur le flot du feu béni                                 บนเปลวโบกสะบัดของไฟศักดิ์สิทธิ์
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur toute chair accordée                          บนทุกความละเอียดของเนื้อหนัง
Sur le front de mes amis                            บนหน้าผากของเพื่อน
Sur chaque main qui se tend                   บนมือแต่ละข้างที่กางออก
J’écris ton nom                                              ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur la vitre des surprises                          บนหน้าต่างแห่งความประหลาดใจ
Sur les lèvres attendries                           บนริมฝีปากที่อ่อนโยน
Bien au-dessus du silence                         บนสถานะที่ลุ่มลึกกว่าความเงียบ
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur mes refuges détruits                           บนที่พักอาศัยที่ถูกทำลาย
Sur mes phares écroulés                           บนประภาคารที่พังครืน
Sur les murs de mon ennui                       บนกำแพงแห่งความเบื่อหน่าย
J’écris ton nom                                              ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur l’absence sans désir                    บนความไร้ตัวตนที่ปราศจากความปรารถนา
Sur la solitude nue                                       บนความว้าเหว่ที่เปลือยเปล่า
Sur les marches de la mort                       บนการดำเนินไปของความตาย
J’écris ton nom                                             ฉันเขียนชื่อของเธอ

Sur la santé revenue                                    บนสุขภาพที่ฟื้นคืน
Sur le risque disparu                                   บนอันตรายที่สาบสูญ
Sur l’espoir sans souvenir                         บนความหวังที่ปราศจากความทรงจำ
J’écris ton nom                                              ฉันเขียนชื่อของเธอ

Et par le pouvoir d’un mot                       และด้วยอำนาจของคำคำหนึ่ง
Je recommence ma vie                             ฉันเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
Je suis né pour te connaître                    ฉันเกิดมาเพื่อรู้จักกับเธอ
Pour te nommer                                           เพื่อเรียกชื่อเธอ…

Liberté.                                                             อิสรภาพ.

 

บทกวีนิพนธ์ที่เขียนขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 โดย Paul Eluard (1895-1952) 

แปลโดย อัญวรรณ ทองบุญรอด

Alicante

ALICANTE

Une orange sur la table           ส้มผลหนึ่งบนโต๊ะ

Ta robe sur le tapis                   กระโปรงของเธอบนผืนพรม

Et toi dans mon lit                     และตัวเธอบนเตียงของฉัน

Doux présent du present        ณ เวลานี้มีแต่เรา

Fraîcheur de la nuit                  ความหนาวเหน็บของค่ำคืน

Chaleur de ma vie                      ความรุ่มร้อนในชีวิตของฉัน

Jacques Prévert (1900 – 1977)

แปลโดย อัญวรรณ ทองบุญรอด

Chanson de l’oiseleur : บทเพลงของคนจับนก

[ตีพิมพ์คอลัมน์ Coda นิตยสาร happening ฉบับที่ 30 : August 2009]

L’oiseau qui vole si doucement
L’oiseau rouge et tiède comme le sang
L’oiseau si tendre l’oiseau moqueur
L’oiseau qui soudain prend peur
L’oiseau qui soudain se cogne
L’oiseau qui voudrait s’enfuir
L’oiseau seul et affolé
L’oiseau qui voudrait vivre
L’oiseau qui voudrait chanter
L’oiseau qui voudrait crier
L’oiseau rouge et tiède comme le sang
L’oiseau qui vole si doucement
C’est ton coeur jolie enfant
Ton coeur qui bat de l’aile si tristement
Contre ton sein si dur si blanc.

นกที่โบยบินอย่างเชื่องช้า
นกสีแดงและอุ่นอย่างเลือด
นกที่อ่อนโยน นกที่เย้ยหยัน
นกที่ทันใดก็หวาดกลัว
นกที่ทันใดก็กระแทกกระทั้น
นกที่อยากจะบินหนี
นกเดียวดาย และบ้าคลั่ง
นกที่อยากจะมีชีวิต
นกที่อยากจะร้องเพลง
นกที่อยากจะร้องตะโกน
นกสีแดงและอุ่นอย่างเลือด
นกที่โบยบินอย่างเชื่องช้า
นี่แหละหัวใจของเธอ เด็กน้อยผู้น่ารัก
หัวใจของเธอที่เต้นด้วยปีกกระพือเศร้าๆ
ต้านอยู่กับหน้าอกที่แข็งแกร่ง ขาวบริสุทธิ์

Jacques Prévert (1900 – 1977)

แปลโดย อัญวรรณ ทองบุญรอด

แดดและฝน

[ตีพิมพ์คอลัมน์ Coda นิตยสาร happening ฉบับ41 : ก.ค. 2010]

แสงอาทิตย์ส่องผ่านในวันฝนตก

น้ำเฉอะแฉะสาดคนเดินถนน

เสื้อสีขาวเปลี่ยนเป็นสีมอม

รอยด่างผสมรอยขี้โคลนเป็นจุดๆ

ราวจิตรกรรมวิจิตรบนห่านคู่

เสียงเครื่องสายแว่วมาแต่ไกล

ฉันเงี่ยหูฟัง…

ไชคอฟสกี้ครบรอบ 100 ปี

ขอทานจึงนั่งฟังบัลเลท์สวอนเลค

แล้วยิ้มพริ้มอยู่ในโลกแห่งภวังค์

เขาคิดอย่างไร

จะมีใครล่วงรู้

แมวน้อยหนาวสั่น

หลบภัยฟ้าร้องครืนใต้สังกะสีเล็กๆ

ถัดไปเป็นร้านขายโทรทัศน์

จอแบน จอกว้าง จอแอลซีดี

แต่จอมนกลับไม่มีขาย

อาจเก่าเกินโลกาภิวัฒน์

ชายชราเข็นรถขายของเก่าข้างทาง

รถเบนซ์คันใหญ่บีบแตรลากยาว

แกเอี้ยวหลังมามองอย่างเชื่องช้า

คนรวยบีบแตรย้ำ

คนจนสร้างรอยยิ้มปนรอยเหี่ยวย่นบนหน้าผาก

แล้วหลีกทางให้กับความลำเอียง

สะพานเองก็ตากแดดตากฝนร่วมศตวรรษ

มันยังมิเคยปริปากพร่ำเรียกหาใครมาสนใจ

กลับยืนหยัดอยู่อย่างโดดเดี่ยว

เงียบเหงาบ้างท่ามกลางความวุ่นวาย

ทว่าสง่างาม

สง่างาม…และยิ่งใหญ่

เฉกเช่นจิตใจของเธอ

Blog at WordPress.com.

Up ↑